Aplikacje internetowe

Jednym z przydatniejszych elementów programowania obiektowego jest dziedziczenie. Ze względu na swoją przydatność i popularność używania przez programistów często jest on nadużywany.

Załóżmy, że chcemy stworzyć zestaw klas opisujących zwierzęta. Jako, że wszystkie zwierzęta posiadając wspólne cechy, stwórzmy klasę bazową, która będzie je zawierała.

abstract class Animal
{
   private $weight;
   private $height;

   public function __set( $name, $value )
   {
      if( isset( $this -> $name ) )
         $this -> $name = $value;
      else
         throw new Exception( __CLASS__ . ' nie zawiera właściwości ' . $name );
   }

   public function __get( $name )
   {
      if( isset( $this -> $name ) )
         return $this -> $name;
      else
         throw new Exception( __CLASS__ . ' nie zawiera właściwości ' . $name );
   }
}

Naszym zadaniem będzie teraz napisanie metody informującej o sposobie poruszania się poszczególnych zwierząt. Najprostszym rozwiązaniem było by stworzenie wewnątrz klasy Animal metody zawierającej instrukcję switch, która na podstawie właściwości obiektu będzie zwracała odpowiedni wynik.

public function move( )
{
   switch( $this -> type )
   {
         case 'flying':
            echo 'latam sobie';
         break;

         case 'swimming':
            echo 'bul bul pływam sobie';
         break;
   }
}

Powyższa metoda w pełni rozwiązuje nasz problem. Jednak z rozwiązaniem tym wiąże się pewna niedogodność. Wraz z koniecznością dodania obsługi nowego sposobu poruszania się będziemy musieli modyfikować klasę bazową. Działanie takie jest wbrew jednej z zasad programowania obiektowego mówiącej, że tworzone klasy powinny być zamknięte na modyfikacje, a otwarte na rozbudowę.

W celu doprowadzenia naszych klas to zgody z powyższa zasadą możemy przemianować metodę move na abstrakcyjną oraz przenieść informowanie o sposobie poruszania bezpośrednio do poszczególnych klas reprezentujących zwierzęta.

class Fish extends Animal
{
   public function move( )
   {
         echo 'bul bul pływam sobie';
   }
}

Aktualnie klasy spełniają zarówno nasze wymagania jak i wymagania wynikające z reguł programowania obiektowego. Mimo to nadal trochę brakuje im do doskonałości. Jak łatwo zauważyć stworzenie klasy odpowiadających za inne pływające zwierzęta będzie wiązało się z koniecznością powielenia metody move, co powoduje nadmiarowość, a także może stanowić problem podczas ewentualnej zmiany sposobu działania metody.

Trzecim możliwym sposobem jest użycie wzorca strategii (ang. Strategy). Jego zadaniem jest stworzenie grupy powiązanych, hermetycznych klas, które mogą być w łatwy sposób wymieniane. Definicja mało mówi tak więc przejdźmy do przykładu.

Zwierzęta posiadają różne możliwości poruszania się. Jedne latają inne pełzają, a jeszcze inne skaczą. Wszystkie te sposoby poruszania możemy odwzorować jako grupę powiązanych ze sobą klas.

class Swimming
{
      public function  __construct( )
      {
         echo 'bul bul pływam sobie';
      }
}

Dzięki stworzeniu klas odpowiedzialnych za poruszanie się, dodanie tej funkcjonalności poszczególnym zwierzętom ogranicza się do stworzenia odpowiedniego obiektu.

class Fish extends Animal
{
   public function move( )
   {
      return new Swimming;
   }
}

Hermetyzacja sposobu poruszania sprawiła, że pozbyliśmy się problemu nadmiarowości kodu. Dodatkowo wszelkie zmiany sposobu poruszania się nie będą wymagały modyfikacji klasy zwierząt.

Tagi: design patterns, dziedziczenie, strategia, strategy, Wzorce projektowe
Kategoria: Wzorce projektowe